Ferat Emen önce dergilerde yayımladığı öykülerle ilgi çekmeye başladı. Olağan bir ilgi değildi bu. Çünkü bilinegelen öykülere benzemiyordu onun yazdıkları. Çıplak, yer yer sokak ağzından çıkan bir dil kullanıyor Ferat Emen. Çoğu kez epeyce sivri. Özel, bazen yerel sözcüklerle vurgusunu artıran. Bu denli doğrudan bir dille etkide bulunmak kolay değil. Öte yandan, nereden geldiğini elbette merak ettiren hikâyeler. Hayattan ama nasıl bir hayattan? Sert. Yeraltından da alıyor suyunu. Protest. Bazı öykülerde irkiltici. Ferat Emen için öyküsü yazılmayacak hayat yok. Hüsniye Hanımın Ağzı’ndaki öyküler yaşadığımız kötücül hayatın içinden çıkıyor. Pek kimselere benzemez bir yazarın elinden. Yeni bir yazar tanımak için okunmalı.